vrijdag 31 augustus 2012

Kronkel (+)

Onlangs berichtte ik u over een kronkel in mijn hoofd.
Die van de supermarkt en de oploskoffie (http://langevrouw.blogspot.nl/2012/08/kronkel.html)

Het is tijd om er nog 1 met u te delen, zo'n kronkel die ik al vanaf jongsaf aan heb.
Ik ben gek op nieuwe kleren. Ik ben vrouw moet u weten, dus dat is geen verrassing.
Maar soms zit er een aankoop bij waar ik echt heel blij van kan worden.
Die nieuwe groene trui, die al weken in de kast hing omdat het te warm was en nu eindelijk aan kan.
't Is zo'n trui met plooitjes aan de zijkant die de vrouwelijke vormen -het teveel ervan- zo mooi verdoezelen.
Een paar korte grijze laarzen, zonder rits. Ze hebben een harde zool, dus ze klakken zo lekker.
En dan lekker een paar rondjes door de kamer heen en weer draaien, want de zolen zijn ook nog glad.

Er gebeurt iets van binnen als ik zo'n speciale aankoop rond mijn lijf drapeer.
Zo'n gevoel wat ik ook had toen ik nog jong was en de woorden van mijn moeder 'ik vind dat je echt een nieuwe jas/trui/schoenen nodig hebt'.
Opwinding. Ah! Het zoeken naar het juiste kledingstuk, afrekenen bij de kassa, het liefste met een grote gevulde tas over straat lopen en thuis, thuis aantrekken.
Het voelde alsof ik altijd hierop had gewacht: dit zijn de ultieme schoenen, die trui en daar had ik nog precies een shawl bij met mooie kleuren.

Dat gevoel laat me rechtop lopen. Schouders naar achteren. Buik inhouden.
Nog een keer voor de spiegel draaien. Nog een keer keuren, nadenken.
Weer de conclusie: wow, hier ben ik echt blij mee.

Die schoenen, daar is nog iets meer mee. Zo weet ik nog dat ik vroeger minstens 100 keer per dag naar beneden keek naar die nieuwe schoenen.
Eerlijk? Dat doe ik nog steeds.....

Man kent het inmiddels. Die ziet me heen en weer paraderen door de kamer, rondje spiegel, nog eens wat heen en weer klakken. Die weet dat ik nog zeker 20 keer ga zeggen:' oehoe, wat een mooie schoenen'.

Ach. Laat mij nog eens een kronkel hebben.
Zolang we niet failliet gaan, mag het. En kan hij lekker plagen: 'ben je blij met je nieuwe schoentjes?'.
Oehoe. Zo blij als een kind.


1 opmerking:

Anoniem zei

Haha! Herkenbaar:) (al besteed ik er helaas wat minder tijd, aandacht en harde munten aan in deze fase van mijn leven...;))

Geniet maar lekker. Het zijn de 'kleine' dingen die het 'm soms echt doen tenslotte.

Liefs
Lisette

Een reactie posten

Monstera In The Saddle